انتخاب روانکار مناسب برای بیرینگ ها

ويسكوزيته يا گرانروي مهمترين خاصيت روغن است. گرانروي ميزان مقاومت سيال براي جاري شدن مي باشد، و تا حد زيادي مناسب بودن يك روغن براي يك كاربرد خاص را مشخص م يكند. بهترين روغن براي يك بيرينگ آن است كه گرانروي مناسبي برای حفظ گوه كارآمد در معرض شرايط سرعت، فشار، و گرما داشته باشد. روغن هاي با گرانروي پايين رقيق هستند در حالي كه روغن هاي با گرانروي بالا خيلي به آرامي جريان م ييابند. سرعت شافت، لقي بين شافت و بيرينگ مشخص كننده انتخاب روغن است. براي شافت با دور پايين و لقي نسبتا زياد مي توان از روغن سنگين يا گرانروي بالا استفاده كرد، در حالي كه براي شافت هاي با دور بالا و لقي كم لازم است روغن سبك يا گرانروي پايين مصرف شود. بار روي بيرينگ نيز بايد در نظر گرفته شود، چرا كه روغن بايد توانايي حفظ فيلم روغن تحت حداكثر بار تخمين زده شده را داشته باشد.

روغني كه فيلم تحت بار 300پوند بار را حفظ می کند در مقابل بار 1000 پوند در همان بیرینگ مقاومت نخواهد داشت. عموماً بار زياد روغن با درجه ي سنگين تري نسبت به بار سبك درهمان بيرينگ مي طلبد. فشار فيلم روغن از صفر در سمت ورودي تا نهايت آن زير خط مركز بيرينگ بالا مي رود، سپس مجدداً به صفر كاهش مي يابد. فشار فيلم روغن مستقيماً متناسب با بار بيرينگ مي باشد.

با افزايش بار فشار افزايش مي يابد و بالعكس؛ يعني فشار طوري تنظيم مي شود كه بتواند بار را تحمل كند. سرعت، تأثيري روي فشار فيلم روغن ندارد. روغن با گرم شدن رقيقتر و با سرد شدن غليظتر مي شود لذا دما يك عامل تعيي نكننده در گرانروري م يباشد. گرما را بايد از دو طريق مد نظر داشت: گرماي حاصل از بهره برداري و گرما و سرماي محيط. گرماي حاصل از بهره برداري معمولاً در محدوده ي خيلي كوچكي تغيير مي كند، اما در برخي ماشین ها تا 100 درجه فارنهایت افزایش نیز مجاز و قابل پیش بینی است.

تغييرات گرماي محيط خيلي زياد است، از بيرينگ روباز در زمستان گرفته تا بيرينگ نزديك به بويلر. محدوده دمايي م يتواند تا 150 درجه فارنهایت نیز باشد.