روش های حذف آلودگی آب در روغن

بهترین راه مدیریت آلودگی آب این است که از ابتدا مانع ورود آب در روغن شویم. آب از جاهایی که ماشین با محیط ارتباط دارد وارد روغن می شود. موارد زیر جهت ممانعت از ورود آب به روغن باید رعایت شود:

• کیفیت روغن نو به خوبی کنترل شود.
• در بالای مخازن از فیلترهای خشک کن استفاده کنید.
• برای شفت ها از سیل های با کیفیت بالا استفاده کنید و در نگهداری آن ها دقت نمائید.
• در زمان تمیز کردن از شستشوی شفت ها، پورت های ورودی روغن و فیلترها اجتناب نمائید.
• از آب بند بودن سیستم های بخار و سرد کن/گرم کن آب اطمینان حاصل نمائید.

البته باید در نظر داشته باشید که علی رغم تمام این مراقبت ها باز هم در بسیاری از دستگاه ها شانس ورود آب به روغن وجود خواهد داشت. در صورت آلودگی روغن با آب تکنیک هایی برای جداسازی آن از روانکار وجود دارد که در ادامه به آن ها خواهیم پرداخت:

جداسازی گرانشی:

از آنجایی که آب معمولاً وزن مخصوص بالاتری نسبت به سیال هیدرولیک دارد (به جز موارد اسثناء)، تمایل دارد در ته مخزن ته نشین شود. البته اگر زمان کافی برای ته نشین شدن به سیال درون مخزن بدهیم بالا بردن دمای سیال و بهره گیری از تانک مخروطی شکل تاثیرگذاری این روش را افزایش می دهد. سیال های با ویسکوزیته بالا، محصولات جانبی فرآیند اکسیداسیون، افزودنی های قطبی و ناخالصی ها مانع جدایی موثر آب و روغن می شوند. جداسازی گرانشی به تنهایی نمی تواند آب محلول و یا امولسیون قوی را حذف نماید.

جداسازی به روش گریز از مرکز:

با چرخاندن سیال، اختلاف در وزن مخصوص بین سیال و آب بزرگتر می شود. جدا کننده های گریز از مرکز، آب آزاد را سریعتر از جدا کننده های گرانشی حذف می کنند. مقداری از آب امولسیون شده را نیز حذف می نماید، البته این مقدار بستگی به قدرت امولسیون نسبت به نیروی گریز از مرکز دستگاه دارد. جدا کننده های گریز از مرکز، آب محلول را جدا نمی کند. اگر سیال دارای خصوصیات جدا کننده ی آب باشد، این روش برای آلودگی زدایی پیوسته، گزینه ای عالی خواهد بود.

جداسازی تلفیقی: جدا کننده های تلفیقی قطرات کوچک آب را به هم وصل می کنند و قطرات بزرگتر تشکیل می دهند تا آب راحتتر از روغن جدا شود. این موفقیت از آن جهت است که در یک حجم یکسان آب، قطرات بزرگتر نسبت به قطرات کوچک تر سطح تماس کمتری با روانکار دارند. جدا کننده های تلفیقی زمانی که ویسکوزیته روغن پائین است کارایی بیشتری دارند، بنابر این می توان گفت جدا کننده ی تلفیقی یک راه حل ایده آل برای جدا کردن آب از سوخت می باشد. البته باید توجه داشت که این نوع جدا کننده ها قابلیت جدا سازی آب محلول را ندارند.

جداسازی با پلیمرهای جاذب:

آب آزاد و امولسیون توسط پلیمرهای جاذب جمع آوری می شوند و سپس توسط فیلترهای خاصی جدا می شوند. آب باعث تورم پلیمر می شود که منجر به گیرکردن آن ها در مش های فیلتر می گردد. فیلترهای جاذب تنها مقدار محدودی آب را می توانند جذب نمایند زیرا بر اثر افت فشار خروجی سیال، فیلتر به حالت بای پس در می آید. بنابر این نمی توان  از این روش برای حذف مقادیر زیاد آلودگی آب استفاده نمود ولی برای سیستم هایی که معمولاً دچار آلودگی زیاد آب نمی شوند مناسب است. شایان ذکر است این روش قادر به جداسازی آب محلول نمی باشد.

تقطیر خلاء:

این روش برای حذف هر سه نوع آلودگی آب (آزاد، امولسیون و محلول) موثر است. دستگاه تقطیر خلاء روغن را در یک سطح وسیع پخش می کند و با افزایش دمای سیال تا حدود 66 الی 71 درجه سانتی گراد در فشار خلاء 28 اینچ جیوه آب را به جوش می آورد. این دستگاه ها در دمایی آب را دفع می کنند که به روغن پایه و مواد افزودنی آسیب جدی وارد نمی شود. تقطیر خلاء دیگر آلاینده های دارای فشار بخار بالا نظیر مواد مورد استفاده در سیستم خنک کننده، حلال ها و مواد سوختی را نیز حذف می نماید. شایان ذکر است در صورت استفاده از این روش پس از اتمام کار، روانکار باید تحت آنالیز روغن قرار گیرد تا از آسیب ندیدن روغن پایه و مواد افزودنی اطمینان حاصل شود.

خشک کن هوای بالای سطح سیال:

این تجهیزات هوای موجود در فضای خالی مخزن را خارج می کنند و پس از خشک کردن، حجم مساوی (در برخی از موارد حجم بیشتر) هوای خشک شده را به مخزن بر می گرداند تا فشار آن را حفظ نماید. اگر روغن دارای آلودگی آب باشد، آب موجود در روغن به هوای خشک کوچ می کند که نهایتاً به خشک کن رفته و دفع می شود.

بزرگترین مزیت این روش عدم تماس آن با روانکار می باشد. این تکنیک هر سه نوع آلودگی آب (آزاد، امولسیون و محلول) را کاملاً از روغن دفع می کند.